کنترل شیمیایی علف‌های هرز پهن‎برگ در کشت پاییزه بالنگوی شهری مناطق دیم سردسیر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار پژوهشی موسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مراغه، ایران

2 دانشیار پژوهشی موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.

چکیده

با وجود سازگاری بالنگو به شرایط نیمه ‎خشک آذربایجان، به دلیل قدرت رقابتی کم با علف های، زراعت و توســعه این محصول محدود می ‎باشد. جهت ارزیابی علف‎کش های خاک کاربرد در کنترل علف‎های هرز مزارع بالنگو شهری آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 1400-1399 و 1402-1401 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه اجرا شد. سال اول تیمارها شامل کاربرد علف‎کش‌های دیورون، اکسی‌فلورفن، اگزادیازون و متری‌بوزین با 50، 75 و 100 درصد دز توصیه شده (در مراحل اولیه سبز شدن بالنگو) و شاهد عدم وجین بود. 30 روز پس از سم‌پاشی کمترین تراکم و بیوماس علف‌های هرز برای تیمارهای 75 و 100 درصد متری‌بوزین و 100 درصد اکسی‌فلورفن ثبت شد. تراکم و بیوماس علف‌های هرز در این تیمارها به ترتیب 2،1/9 و 2/2 بوته در مترمربع و 0/33، 0/45 و 0/52 گرم در مترمربع بود. بیشترین عملکرد دانه بالنگو برای علف‎کش متری‌بوزین در دز 100 درصد (32 گرم در مترمربع) مشاهد شد. بر اساس نتایج سال اول علف‎کش متری‎بوزین به عنوان تیمار برتر انتخاب و در سال بعد در دو زمان، زود پس رویشی (20 درصد بالنگو سبز شده بود) و پس رویشی (بالنگوها کاملاً سبز شده و در ارتفاع 5 سانتی‎متری بودند) در دو دز 375 و 500 گرم در هکتار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بالنگو به کاربرد پس رویشی آن متحمل ‎تر بوده و در جهت دستیابی به حداکثر کنترل علف‎های هرز توصیه می ‎شود پس از سبز شدن بالنگو و پیش از سبز شدن علف‎های هرز استفاده شود.

کلیدواژه‌ها

گیاهان دانه روغنی
دوره 6، شماره 1
شهریور 1403
صفحه 21-30

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار